Mladi kao integralni dio društvene zajednice predstavljaju tkivo koje u svom potencijalnom i

kvalitativnom smislu odslikavaju budućnost jednog kolektiva i šire zajednice.

Ako uzmemo u obzir neophodnost uzročno-posljedične veze kroz društveno učešće mladih u

procesu kreiranja mikroekonomskog potencijala u državi, kao i sve učestalijem problemu migracija i

negativnog povećanja mortaliteta, govorimo o resursu koji je nadasve nedovoljno iskorišten i

upražnjen, a itekako može uticati na pozitivni priraštaj na svakom planu.

Mladi su u takvom stepenu, shodno obrazovanju, kvalificirani kao pomoćni radnici, šegrti ili zanatlije

i to je realan stepen koji najprije ovisi o obrazovanju i drugim faktorima koji su

nerijetko diskriminacijski nastrojeni.

Ono što bi bilo neophodno u pomijeranju te ljestvice jeste pomoć za najkvalitetniji dio sa privrednim

potencijalom od strane državnog aparata kroz aktivne i korisne subvencije, kao i beskamatne kredite.

Do sada, najčešća praksa ogledala je se uz pomoć raznih republičkih, inostranih i nevladinih fondova

sa ciljem pomoći mladima kroz nepovratna sredstva, ali takav mehanizam najčešće nije ostvario

efikasnost upravo zbog nedostatka fleksibilne odgovornosti sa druge strane.

Značajno efektivnije je usmjeriti materijalna sredstva za svršenike studija po modelu beskamatnih

kredita, uz obligaciju koja uvjetuje odgovornost svih subjekata, a sve sa ciljem ostvarenja privrednog

duha i osnaženja ekonomskog potencijala privatnog sektora, kojeg prošli model nije pragmatično

razvijao, već su nepovratna sredstva služila mimo cilja i realnog rezultata.

Također, takav model tretirao bi poreske olakšice kroz umanjenje poreske stope uz sistem koji

bi otvorio vrata poduzetništva sa kvalitetnom metodikom i vidljivim rezultatima.

Ovakav sistem samozaposlenja u konačnosti rješava probleme sa kojima se interno suočavamo, a

ustavna i važeća zakonska regulativa daju mogućnost njegove primjene.